Sene geçti, Onüç oldu. Fade çıkmadan, Ohm internetlere düştü. Baktım video dandik gibi, şarkı da acaba bitmek bilmiyor mu? Acaba dedim fazla mı uzatmışlar o şarkıyı, kısa mı kesselermiş? Albüm çıktı dinledim. Cık. Eski Yo La Tengo tadı yok gibi geldi. Neden böyle ettin Yo La Tengo diye hayıflanırken kendimi albümü tekrar tekrar dinler buldum. Hafta geçti, ay oldu baktım hala dinliyorum. Belli ki bu işin içinde bir iş var dedim. Sanırım ben gene yanılmışım. Sanki bu da çok güzel albümmüş.
İki ay kadar önceydi, Facebook dürttü. Dedi ki Yo La Tengo albüm yapmış. Al, şarkısı var, dinle. Gözlerim imaja netlenemeden, Share butonuna bastım. Dostlar like etsin, karşılıklı hoşlaşalım istedim. Bir de ne göreyim, paylaştığım şarkı Friday I'm In Love imiş meğer. Sonra bir ter bastı. Kırk yılın başı, kimselere ses etmeden Cure dinlediğim anlaşılır mı diye korktum. Sonra şarkıyı dinledim. Bir garip gibi geldi. Çok mu akustik olmuş acaba diye düşündüm. Böyle acaba çok mu yumuşak acaba? Sonra Nur comment eyledi, Automatic Doom ekledi. Onun da başındaki melodiye taktım. öyle melodi mi olurdu? Neydi o öyle? Akabinde albüm baş verdi. Dinledim. Yok dedim, bu ne böyle? Hep akustik gitar hep akustik gitar. Sıkar dedim herhalde bu. Şarkılar birbirinden ayrılmıyor zaten. Tekrar tekrar dinlemeye devam ettim. Ben dinledikçe albüm açıldı, şarkılar hafiften gel der gibi oldu. Sonra merak ettim, şu şarkının orjinali neymiş, bunun aslı nasılmış diye araştırdım. Orjinalleri dinledikçe albümdeki hallerini açasım geldi. Sonrası ise malum.
Gelin dostlar, benim düştüğüm hallere düşmeyin. Yo La Tengo albüm yapmış. Arayın, bulun, alın, dinleyin, sevin.
Pırıl pırıl olun.